3 jongens aan tafel, 2 laptops en een keyboard; kortom typische Zwitserse taferelen.
Stemvervorming, en de experimentele instrumenten die zij bespelen.
Zeker niet een van de velen, maar ludiek en uniek.
Ze verrasten het publiek met compleet nieuwe klanken van muziek.
En daar was toen opeens Glenn Ryszko...
Die maakte van de Waag een ware Mondriaan-disco.
Future Music from the past, hij gaat het ver schoppen, de beste man.
Of is dit slechts toekomstmuziek? Nee, verre van.
Andrius Dereviancenko speelde zijn sax alsof hij innig griefde.
Niklaus zwaaide hartstochtelijk met zijn cape, maar bedekte niks met de mantel der liefde.
Celina...de verbale ballerina..danste met woorden.
Zong haar poëzie, toonde haar klanken, haar accurate akkoorden.
And last but not least: let me take another glance at this awesome Japanese dance.
I would do these moves all day every day, if I had the chance.
Mariko & Masaki, dressed in black sweaters and black pants.
And the crowd followed their every step, what a beautiful circumstance.
Authentic, different, exclusive and moreover profound.
This sums it all up for me, my experience at Lost & Found.